Postać świętych

Imię Joachim znaczy "przygotowanie Panu", a imię Anna ozncza "łaska".

Anna i Joachim pochodzili z królewskiego rodu Dawida. Anna pochodziła z Betlejem a Joachim z Galilei. Gdy Anna miała 24 lata wyszła za Joachima, człowieka pobożnego i majętnego. Prowadzili bardzo świątobliwy i bogobojny tryb życia. Swój majątek podzieli na trzy cześci: jedną ofiarowali Świątyni, drugą rozdali ubogim, a trzecią zostawili sobie.

Przez 20 lat swojego małżeństwa nie doczekali się potomstwa, mimo że intensywnie i pokornie się o to modlili. W ówczesnej kulturze bezdzietność interpretowano jako brak błogosławieństwa Bożego. Z tego też powodu wytykano ich palcami i szydzono z nich.

Pewnego razu w świątni kapłan odmowił Joachimowi złożenia ofiary i zabronił mu zbliżania się do ołtarza z powodu bezdzietności. Po tym upokorzeniu Joachim udał się na pustynię, gdzie przez 40 dni pościł i modlił się o pocieszenie. We śnie przyszedł do Joachima anioł z wiadomością, że Anna urodzi mu Córkę, która szczególnie będzie wyróżniona przez Boga. A tymczasem anioł polecił mu udać się do Jerozlimy pod Złotą Bramę, gdzie spotka swoją żonę.

Tymczasem Anna pogrążyła się w smutku, gdyż tak nagłe zniknięcie jej męża mogło oznaczać, że została wdową. W ogrodzie, w samotności, zanosiła swoje prośby do Boga. Gorąco pragnęła dziecka, chciała bowiem wywiązać się se ślubu złożonego na progu małżeństwa, że pierwsze dziecko odda na służbę do świątyni. Podczas tej modlitwy ukazał jej się anioł i zapewnił ją, że doczeka się upragnionego dziecka. Podobnie jak Joachimowi, tak i Annie anioł polecił udać się pod Złotą Bramę na spotkanie z mężem.

Gdy małżonkowie spotkali się w Jerozolimie pod Złotą Bramą, wpadli sobie w objęcia i serdecznie się ucałowali. Zrozumieli, że to jest znak od Boga. Po dziewięciu miesiącach urodziła im się Córka, której dali na imię Maryja. A gdy Maryja miała 3 lata oddali ją na służbę do Świątyni, gdzie przebywała aż do ślubu z Józefem. Tradycja podaje, że Joachim niedługo po ślubie Maryji z Józefem zmarł, miał wtedy 80 lat. Podczas gdy Anna doczekała się szczęśliwej starości u boku Maryji, Józefa i Jezusa.

W ikononografii najczęściej św. Joachim i św. Anna portretowani są w momencie ich spotkania w Złotej Bramie.

Kult św. Anny i św. Joachima

Kult świetych rozwija się już od II wieku po Chrystusie. Na przełomie IV/V w. pobudowano w Jerozolimie, istniejący do dziś, kościół pod wezwaniem św. Joachima i św. Anny przy dawnej sadzawce Betesda tuż obok świątyni. Podejrzewa się, że tu mieścił się ich grób, choć inni wskazują wejście na Górę Oliwną.

Cesarz Justynian I w roku 550 wybudował w Konstantynopolu wspaniały kościół pod wezwaniem św. Anny. Druga świątynia pod jej wezwaniem została wzniesiona w Konstantynopolu przez cesarza Justyniana II w 705 r. gdzie w 710 roku złożono jej szczątki. Papież Urban VI w roku 1378 oficjalnie ustanowił uroczystość ku czci św. Anny.

Relikwie św. Joachima znajdują się w Koloni i Bolonii.

Św. Anna jest patronką ubogich, kobiet rodzących, matek, wdów, babć, położnic oraz górników z kopalń srebra i złota. Św. Joachim w dawnej Polsce czczony był jako "protektor Królestwa". Oboje są patronami małżeństw.

Swaty

Św. Anna jest patronką kobiet zapobiegliwych, dbałych o dom i rodzinę. Z tego też powodu imię Anna jest bardzo często wybierane dla dziewczynki ufając, że św. Anna zatroszczy się by wyrosła na dobrą żonę i matkę.

W dzień wspomnienia św. Anny często planuje się związki małżeńskie lub posyła swaty, przywołując jej opiekę w wyborze dobrej żony. Mówi bowiem przysłwie:

"Szczęśliwy, kto w św. Annę ugada sobie pannę; będzie miał dobrą żonę, też udane dziatki, a pieniądz nie wyjdzie mu z chatki."