ANGELUS DOMINI / REGINA COELI

Rano, W południe i Wieczorem

Geneza modlitwy Angelus Domini

Modlitwa powstała w Średniowieczu, a jej odmawianie było ściśle związane ze zwyczjem bicia w dzwony. Dzwony kościelne odzywały się trzy razy dzienne, w celu oznajmienia wszystkim pór dnia: poranku, południa i wieczoru. W epoce bez zegarów było to bardzo praktyczne zajęcie. Stąd wywodzi się zwyczaj przerywania pracy i odmawiania "Anioła Pańskiego" na bicie dzwonów.

Papież Jan XXII pierwszy związał odmawianie modlitwy "Anioł Pański" z uzyskaniem odpustów w 1318 r. Natomiast Papież św. Pius V w XVI w. nadał jej kształt znany do dzisiaj.

P.: Angelus Domini nuntiavit Mariae.
W.: Et concepit de Spiritu Sancto.
Ave, Maria, gratia plena, Dominus tecum; benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus. Sancta Maria, mater Dei, ora pro nobis peccatoribus, nunc et in hora mortis nostrae. Amen.

P.: Ecce ancilla Domini,
W.: Fiat mihi secundum verbum tuum.
Ave, Maria,...

P.: Et Verbum caro factum est,
W.: Et habitavit in nobis.
Ave, Maria,...

P.: Ora pro nobis, sancta Dei Genetrix,
W.: Ut digni efficiamur promissionibus Christi.

P.: Oremus. Gratiam tuam, quaesumus, Domine, mentibus nostris infunde; ut qui, Angelo nuntiante, Christi Filii tui incarnationem cognovimus, per passionem eius et crucem ad resurrectionis gloriam perducamur. Per eumdem Christum Dominum nostrum.
W.: Amen.

P.: Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto,
W.: sicut erat in principio et nunc et semper et in saecula saeculorum. Amen.

P.: Requiem aeternam dona eis, Domine
W.: et lux perpetua luceat eis.
P:. Requiescant in pace.
W.: Amen.

Geneza modlitwy Regina Coeli

W okresie od "Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego" aż do święta "Zesłania Ducha Świętego" w miejsce modliwty "Anioł Pański" odmawia się modlitwę "Królowo Nieba" (łac. Regina Coeli).

"Królowo nieba" to jedna z czterech antyfon maryjnych Kościoła. W Liturgii, podobnie jak pozostałe antyfony śpiewana jest po Nieszporach, lub po Komplecie.

Jest to utwór nieznanego autorstwa, choć czasami przypisuje się go Papieżowi św. Grzegorzowi Wielkiemu. W liturgii franciszkańskiej był on śpiewany już w XIII wieku. Do brewiarza rzymskiego wprowadził go Papież Mikołaj III (1277-1280). 20 kwietnia 1742 r. Papież Benedykt XIV zalecił odmawiać tę modlitwę w okresie wielkanocnym zamiast modlitwy Anioł Pański.

P.: Regina Caeli, laetare, alleluia,
W.: Quia quem meruisti portare, alleluia,

P.: Resurrexit, sicut dixit, alleluia,
W.: Ora pro nobis Deum, alleluia.

P.: Gaude et laetare Virgo Maria, alleluia,
W.: Quia surrexit Dominus vere, alleluia.

P.: Oremus. Deus, qui per resurrectionem Filii Tui Domini nostri Iesu Christi mundum laetificare dignatus es: praesta, quaesumus, ut, per eius Genitricem Virginem Mariam, perpetuae capiamus gaudia vitae. Per eumdem Christum Dominum nostrum.
W.: Amen.

ZOBACZ TAKŻE