Geneza

Miesiąc czerwiec poświęcony jest szczególnemu kultowi Najświętszemu Sercu Jezusa Chrystusa. Początek kultu Najświętszego Serca Jezusa zaczyna się od przebicia Bożego Serca włócznią żołnierza rzymskiego św. Longinusa.

Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego nabrało nowego impulsu po objawieniach jakich doznała św. Małgorzata Maria Alocoque.

Św. Małgorzata urodziła się 22 lipca 1647 r. w rodzinie francuskiego notariusza królewskiego. Już w wieku czterech lat złożyła prywatny ślub czystości. Nieuleczalnie chora odzyskała zdrowie za wstawiennictwem Matki Bożej w roku 1661. Gdy skończyła 24 lata wstąpiła do Zakonu Sióstr Nawiedzenia (Wizytek) w Paray-le-Monial. Św. Małgorzata zmarła 17 października 1690 r.

Wielkie Objawienia

W latach 1673-1689 św. Małgorzata doświadczyła przed Najświętszym Sakramentem 80 wizji związanych z tajemnicą Serca Jezusowego. Cztery z nich uznawane są za tzw. "Wielkie Ojawienia".

• Pierwsze

św Małgorzata została zaproszona na Ostatnią Wieczerzę i zajęła miejsce św. Jana Apostoła, Ewangelisty.

• Drugie

Jezus ukazał św. Małgorzacie swoje Serce: "jaśniejące bardziej niż słońce, o przejrzystości kryształu, z widoczną raną, otoczone cierniami i z krzyżem na szczycie". Mamy czcić miłość Jezusa do nas w znaku Serca Jezusa.

• Trzecie

św. Małgorzata ujrzała w piersi Jezusa Jego Serce kochajace ludzi i pięć ran w ciele Jezusa, z których wydobywały się płomienie. Jezus domagał się wynagrodzenia i zadośćuczynienia za liczne grzechy ludzi poprzez przyjmowanie Komunii Św. szczególnie w pierwsze piątki miesiąca oraz przez odprawianie nabożeństwa Godziny Świętej.

• Czwarte

Jezus prosi aby w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzono specjalne święto ku czci Serca Pana Jezusa, z Komunią wynagradzającą i z modlitwą wynagradzającą przed Najświętszym Sakramentem. Ponadto Zbawiciel przekazł św. Małgorzacie Dwanaście Wielkich Obietnic dla tych, którzy będą czcili Najświętsze Serce.

1. czciciele otrzymają łaski potrzebne do realizacji ich zadań życiowych - obowiązki stanu;
2. pokój w rodzinach;
3. pocieszenie w strapieniach;
4. opiekę Zbawiciela w życiu, szczególnie w godzinie śmierci;
5. błogosławieństwo w podejmowanych przedsięwzięciach;
6. grzesznicy znajdą w Bożym Sercu "źródło i ocean miłosierdzia";
7. oziębli staną się gorliwymi w swoim życiu religijnym;
8. gorliwi w wierze szybko staną się doskonałymi;
9. Pan Jezus będzie błogosławił tym domom, rodzinom, w których jest czczony obraz Boskiego Serca;
10. imiona osób propagujące to nabożeństwo zostaną zapisane w Sercu Pana Jezusa;
11. kapłani poruszą najbardziej zatwardziałe serca;
12. Pan Jezus da łaskę pokuty i będzie "ucieczką" w ostatniej godzinie życia osobom, które przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca będą przyjmowały Komunię Świętą wynagradzającą.

Uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego

Spełniając prośbę Jezusa skierowaną do św. Małgorzaty w Czwartm Wielkim Objawieniu, Papież Klemens XIII w roku 1765 ustanowił Uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego dla zakonu Wizytek. Natomiast Papież bł. Pius IX rozszerzył tę Uroczystość na cały Kościół w roku 1856. Uroczystość ta jest obchodzona w piątek po Oktawie Bożego Ciała.

A oto słowa samego Jezusa:

"Oto Serce, które tak bardzo ukochało ludzi, że w niczym nie oszczędzając siebie, całkowicie się wyniszczyło i ofiarowało, aby im okazać swoją miłość. Przeto żądam od ciebie, aby w pierwszy piątek po Oktawie Bożego Ciała zostało ustanowione święto - szczególnie po to, by uczcić Moje Serce przez Komunię Świętą i uroczyste akty przebłagania, w celu wynagrodzenia Mu za zniewagi doznane w czasie wystawienia na ołtarzach. Obiecuję, że Moje Serce otworzy się, aby spłynęły z niego Strumienie Jego Boskiej Miłości na tych, którzy Mu tę cześć okażą i zatroszczą się o to, by inni Mu ją okazywali".

Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego

Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego zostało wprowadzone do Kalendrza Liturgicznego przez Stolicę Apostolską w 1856 r.

Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego odprawiane jest zwykle po Mszy św. wieczornej przez cały czerwiec i składa się z:

• adoracji Najświętszego Sakramentu,
• Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa

Pierwsze piątki miesiąca

Dwunasta Wielka Obietnica zapowiada największą łaskę jaką może dostąpić człowiek - śmierć w stanie łaski uświęcającej. Jezus wyraża w niej troskę o nasze zbawienie.

• Warunkiem koniecznym otrzymania tej łaski jest przyjmowanie Komunii św. w kolejne dziewięć pierwszych piątków miesiąca. Jeśli z jakiś powodów nie możemy w kolejny pierwszy piątek przyjąć Komunii św, nowennę musimy rozpocząć od nowa.
• Komunię św. należy przyjąć w intencji wynagrodzenia Bożemu Sercu za grzechy i zniewagi, jakie spotykają Je w Najświętszym Sakramencie.

Godzina Święta

Godzina Święta jest jedną z pobożnych praktyk ku czci Serca Jezusa. Jej praktykowanie polecił sam Jezus św. Małgorzacie Marii w Trzecim Wielkim Objawieniu. Celem tej modlitwy jest wynagrodzenie za niewdzięczność wobec Serca Jezusa.

Godzina Święta jest upamiętnieniem modlitwy Jezusa Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym w nocy z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek, tuż przed pojmaniem (Łk 22,39-42):

"Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną; towarzyszyli Mu także uczniowie. Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: «Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie». A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się..."

A tak Jezus polecił św. Małgorzacie Marii praktykować modlitwę Godziny Świętej:

"A we wszystkie noce z czwartku na piątek dam ci uczestnictwo w tym śmiertelnym smutku, który odczułem w Ogrodzie Oliwnym. I żeby mi towarzyszyć w tej pokornej modlitwie, którą zanosiłem wówczas do mego Ojca wśród wszystkich moich udręczeń, będziesz wstawać między godziną jedenastą a północą, by w ciągu godziny klęczeć wraz ze mną z twarzą pochyloną ku ziemi. A czynić to będziesz tak dla uśmierzenia gniewu Bożego, błagając o miłosierdzie tak dla grzeszników, jak dla złagodzenia w pewien sposób goryczy, którą czułem z powodu opuszczenia Apostołów, tak iż musiałem czynić im wyrzuty, że nie mogli czuwać ze mną jednej godziny".

Papież Pius XI w encyklice "Miserentissimus Redemptor" wydanej w 1928 roku, a poświęconej powszechnemu obowiązkowi wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Jezusa nazywa Godzinę Świętą praktyką miłości i wynagrodzenia.

W 1933 r. Kościół oficjalnie określił formy nabożeństwa Godziny Świętej dekretem Penitencjarii. Dokument stwierdza, że modlitwy w czasie Godziny świętej "(...) do tego głównie zmierzają, by przypomnieć wiernym Mękę i Śmierć Jezusa Chrystusa i pobudzić ich do rozważania i uczczenia Jego płomiennej miłości, dzięki której ustanowił Boską Eucharystię, pamiątkę Męki swojej, oraz do zadośćuczynienia i wynagrodzenia za swoje i cudze grzechy."