Niedziela Laetare, Śródpoście

Czwarta Niedziela Wielkiego Postu

Geneza

Czwarta Niedziela Wielkiego Postu jest radosnym obwieszczeniem bliskości Zbawiciela i nazywa się: "Laetare". Od pierwszych słów pieśni na wejście do Mszy św:

Lætáre, Ierúsalem, et convéntum fácite omnes qui dilígitis eam:
gaudéte cum lætítia, qui in tristítia fuístis:
ut exsultétis et satiémini ab ubéribus consolatiónis vestræ.
Lætátus sum in his quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus.

-------------------
Wesel się, Jeruzalem! A wszyscy, którzy ją miłujecie, śpieszcie tu gromadnie.
Cieszcie się i weselcie, którzyście się smucili,
radujcie się i nasyćcie się z piersi pociechy waszej.
Uradowałem się, gdy mi powiedziano : Pójdziemy do domu Pańskiego.

Podczas Mszy św. szaty liturgiczne są koloru różowego. Kolor różowy stoi pomiędzy kolorem pokuty - fioletowym, a kolorem radości - białym, i oznacza hamowaną radość. Kolor fioletowy jest kolorem Wielkiego Postu, a kolor biały kolorem Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Kolor różowy jest kolorem brzasku wiosennego dnia tuż przed wschodem słońca - już nie ciemno, ale jeszcze nie jasno. Kolor ten nam przypomina, że jest już coraz bliżej do jasności Zmartwychwstania.

Papieska złota róża

W Rzymie niedziela ta nazywa się "różaną", gdyż Ojciec św. tego dnia błogosławi złotą różę, która jest później wręczana jakieś świątyni lub osobie zasłużonej dla Kościoła. Najstarsza wzmianka o tym zwyczaju pochodzi z czasów Papieża Leon IX (1049-1054). Papież ten ufundował w Eguisheim w Alzacji klasztor kanoniczek Świętego Krzyża i zarządził, by klasztor raz do roku przesyłał Papieżowi dwu-uncujną złotą różę.

Pierwsza złota róża została ofiarowana do Polski przez Papieża Mikołaja V na upamiętnienie śmierci św. Kazimierza Królewicza w 1448 r. W 1505 r. Król Polski Aleksander I otrzymał złotą różę z rąk Papieża Juliusza II. Papież Klemens VIII w 1592 r. upamiętnia swoim darem Króla Polski Henryka Walezego. W 1671 r. Papież Klemens X ofiarował różę Eleonorze Habsburżance, żonie Króla Polskiego Michała Korybuta Wiśniwieckiego. Następne róże otrzymało Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze: jedną od Jana Paweł II i drugą od Pawła VI. W 1987 r. złotą różę otrzymało Sanktuarium Męki Pańskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Wskrzeszenie Łazarza

W czwartą niedzielę Wielkiego Postu w kościołach czytany jest fragment Ewangelii poświęcony wskrzeszeniu Łazarza (J 11,39-44):

" Jezus rzekł: «Usuńcie kamień!» Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: «Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie». Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?» Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. a wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał». To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!» I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!»."

Wskrzeszenie Łazarza było cudem tak niezwykłym i zatrwarzającym, że wrogowie Jezusa podjęli ostateczną decyzję o zabiciu Go. Postać Łazarza jest zapowiedzią naszego zamartwychwstania na końcu czasów.

Zaostrzenie postu

Postać Łazarza i jego cudowne wskrzeszenie daje niezachwianą nadzieję na życie wieczne tym, którzy idą za Jezusem.

To pragnienie Nieba przynagla nas do jeszcze większego poświęcenia. Od Śródpościu zaostrza się post i z menu znikają także nabiały.

Nie jeda się również ciepłych posiłków, zadawalając się suszoną rybą, owocami i chlebem. Towarzyszy temu zwyczaj rozbijania garnka glinianego napełnionego popiołem, co symbolizuje wyrzeczenie się gotowanych potraw.

ZOBACZ TAKŻE