Geneza

Święto Wniebowstąpienia obchodzone jest w szóstą niedzielę, po Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego.

Jezus Chrystus po Zmartwychwstaniu przebywał na ziemi przez 40 dni ukazując się swoim uczniom. Po tym okresie tryumfalnie wstępuje do Nieba na oczach swoich uczniów: (Łk 24, 50-51)

"Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba."

Święto obchodzone jest już od IV w. W Jerozolimie uroczytości odbywały się na Górze Oliwnej, skąd Jezus odszedł do Ojca. od IV w. stoi tam kościół poświęcony temu wydarzeniu. W Średniowieczu uroczystą Mszę św. poprzedzała procesja przypominająca drogę Jezusa z uczniami na Górę Oliwną przed Wniebowstąpieniem. Procesję kończyło symboliczne uniesienie krzyża lub figury Chrystusa Zmartwychwstałego do góry.

W Polsce święto Wniebostąpienia Pańskiego obchodzone jest w niedzielę poprzedzającą święto Zesłania Ducha Świętego czyli Zielonych Świątków.

Topienie diabła

W niektórych regionach Polski odbywa się zwyczaj „topienia diabła”. Kukłę ze słomy i szmat obija się kijami i w końcu topi w pobliskiej rzece. Zwyczaj ten symbolizuje ostateczne zwycięstwo Zmartwychwstałego Chrystusa nad szatanem.