Geneza

W 50 dni od Zmartwychwstania, Bóg zesłał na zgromadzonych w Wieczerniku zapowiedzianego przez Jezusa Pocieszyciela - Ducha Świętego (Dz 2,1-6):

"Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku."

W Wieczerniku zgromadzeni byli wtedy Maryja Matka Jezusa i Apostołowie. Po Zesłaniu Ducha Św. Kościół wychodzi z ukrycia i rozpoczyna publiczne głoszenie Ewangelii. Bowiem od pojmania Chrystusa, aż do tej pory Apostołowie w Wieczerniku się ukrywali. Działalność publiczną inauguruje Pierwszy spośród Apostołów św. Piotr przemową do tłumów, które zbiegły się pod Wieczernik na odgłos szumu.

Dzień Zesłania Ducha św. jest najważniejszycm świętem poświęconym Trzeciej Osobie Boskiej - Duchowi św. który utwierdza i uświęca Stworzenie.

Majenie

W Polsce święto Zesłania Ducha św. nosi potoczną nazwę "Zielonych Świątek" od zwyczaju przystrajania kościołów, kapliczkek i domów "majem" - czyli gałązkami młodych brzózek lub jesionu. Natomiast drogi ścieżki prowadzące do domu oraz na podłogi wewnątrz domu rozściela się tatarak. Wokół unosi się zapach młodej zieleni.

Sobótka

Wieczorem w sobotę poprzedzającą dzień Zesłania Ducha św. palone są ogniska zwane sobótkami, które tak opisywał ks. F. Marlewski:

"...w wieczór Zielonych Świąt przedstawia się czarujący widok; hen daleko jak oko sięgnie, na wzgórzach i dolinach widać płonące ognie, niby gwiazdy rozsiane po ziemi: - tu bucha płomień z rozpalonego ogniska, tam rozpraszają się sylwetki dziewcząt i młodzieńców, skacząc lub tańcząc wśród gwaru, śpiewu i muzyki".

Zwyczaj ten przypomina fakt, że Duch św. stąpił na Apostołów w postaci języków ognia (Dz 2,3):

"Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden."

Podczas sobótki oraz przec cały dzień Święta Zesłania Ducha św. nie można spożywać alkoholu. Radość jaka nam towarzyszy jest radością wewnętrzną, duchową. Nie można dać pretekstu do pomówień jakich doświadczyli Apostołowie ze strony gapiów, tuż po napełnieniu ich darami Ducha św. (Dz 2,12-13):

"Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» - mówili jeden do drugiego. «Upili się młodym winem» - drwili inni."

Gołębie

Symbolem Ducha Św. jest też gołębica, dlatego w katedrach i bazylikach, tego dnia wypuszczane są gołębie.

Poświęcenie pól - Majówka

Święto Zesłania Ducha św. jest dniem, w którym rolnicy i pastrze proszą Boga o dobre urodzaje. Gospodarze obchodzą granice swoich pól z obrazem Bogarodzicy i chorągwią kościelną śpiewając pieśni nabożne i modląc się w intencji dobrych plonów. Na zkończenie uroczystości wszyscy przystępują do wspólnego posiłku na łące lub pod lasem. Takie procesje odbywają się od Zielonych Świąt do pierwszych sianokosów.

W niektórych regionach Polski, dziewczęta przybrane w wianki z polnych kwiatów stroją najmłodszą spośród siebie i oprowadzają ją orszakiem wokół pól śpiewając: "Gdzie królowa chodzi, tam przeniczka rodzi." Po obejściu pól orszak odwiedza domy we wsi, gdzie gospodarze podejmują hojnie dziewczęta dziękując za prośby o dobry urodzaj.

Spotyka się też procesje wokół wsi, którym przewodzi ksiądz połączone ze święceniem pól i modlitwami o dobre plony.

Z czasem zwyczeje praktykowane na wsi przeniknęły do miast i dziś słowo "majówka" kojarzy się wszystkim z piknikiem na świeżym powietrzu. Pamiętajmy, że ma ono swoje źródła w modlitwach o "chleb nasz powszechni".